De emancipatie en acceptatie van lhbtiq+ personen in Nederland vertoonde de afgelopen decennia een positieve ontwikkeling. Helaas heeft deze tendens de laatste jaren niet krachtig doorgezet, blijkt uit Nederlands en Europees onderzoek. Zo stagneert het aantal Nederlanders dat positief staat tegenover lhbtiq+ personen en ligt - bijvoorbeeld - zichtbare intimiteit tussen mensen van gelijk geslacht nog uiterst gevoelig.
Cilia Daemen, wethouder Welzijn, Gezondheid en Inclusie: “Zolang het nog steeds nodig is om aandacht te vragen voor de acceptatie en emancipatie van lhbtiq+ personen in Nederland blijven we dat doen. In Nijmegen en de andere Regenboogsteden. Samen met de Nijmeegse gemeenschap en bijvoorbeeld via acties in de Regenboogagenda. Want iedereen moet zich hier thuis kunnen voelen.”
Emancipatie lhbtiq+ personen versterken
Beleid om de emancipatie van lhbtiq+ personen te versterken blijft hard nodig, vindt minister Dijkgraaf van OCW, die verantwoordelijk is voor emancipatiebeleid. Hij zet daarom voor de periode van 2023-2026 de aanpak Regenboogprogramma voort met de zogeheten Regenboogsteden. De gezamenlijke ambitie is om de acceptatie van lhbtiq+ personen te laten toenemen onder de gehele bevolking. Volgens OCW is daarbij extra aandacht nodig voor jongeren, ouderen en in kringen waar lhbtiq+ zijn nog een taboe is. Vooroordelen, discriminatie, intimidatie en geweld tegen lhbtiq+ personen moeten afnemen. Lhbtiq+ personen moeten zich meer gesteund voelen, veilig en weerbaar op school, op straat, op het werk, in de zorg en thuis, in de sport en in hun eigen sociale kring.
Doelen bereiken
Tijdens een bijeenkomst in de gemeente Ede, op 29 september, tekenden de Regenboogsteden een intentieverklaring waarin zij verklaren dat ze hier de komende jaren verder mee gaan. Elke gemeente legt daarbij eigen accenten en zet ook eigen middelen in om lokale doelen te bereiken. De gemeenten wisselen onderling uit over aanpak, of trekken samen op met de provincie. Bij de uitvoering van lokaal beleid werken ze samen met lokale en regionale organisaties zoals COC’s, antidiscriminatiebureaus of welzijnsorganisaties.